ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!!!

ΜΕ FAST TRACK ΤΟ ΤΖΑΜΙ .... ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ!!!

Ας μιλήσουμε για το Αιγάλεω [3]

Θα θυμόμαστε όλοι πως στις 6 Σεπτεμβρίου 2011, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, με 198 ψήφους υπέρ, έναντι 16 κατά, επί συνόλου 214 ψηφισάντων, εγκρίθηκε το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ για τα αυθαίρετα, εντός του οποίου προβλέπεται και η ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους (τζαμί) στην περιοχή του Ελαιώνα.

Το γεγονός αυτό, απασχόλησε και συνεχίζει να προβληματίζει σημαντικό τμήμα της κοινωνίας μας για πολλούς αξιοπρόσεκτους λόγους οι οποίοι δεν έχουν ουδεμία σχέση με τα “θρησκευτικά πιστεύω” συνανθρώπων μας. Σεβόμαστε απολύτως το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας και το δικαίωμα της ελεύθερης θρησκευτικής συνείδησης. Ωστόσο, διατηρούμε και το δικαίωμα μας, να κρατάμε αποστάσεις από την απόφαση της πολιτείας για κατασκευή μουσουλμανικού τεμένους στη γειτονική περιοχή, τον Ελαιώνα. Μια περιοχή η οποία ταλανίζεται με δεκάδες προβλήματα (όπως κυκλοφοριακό, οικιστικά θέματα, περιβαλλοντικής ρύπανσης, ποιότητα ζωής, πολλές βιομηχανικές χρήσεις , αυθαιρεσίες κ.α.) έρχεται τώρα η πολιτεία και της προσθέτει άλλο ένα.

Ο Ελαιώνας είναι μια περιοχή εκτάσεως 9.000 στρεμμάτων περίπου, και αποτελεί πρακτικά ένα διαδημοτικό «εδαφικό παζλ» αφού αποτελείται από πέντε κομμάτια τα οποία διοικητικά ανήκουν σε πέντε διαφορετικούς όμορους δήμους (Αγίου Ιωάννου Ρέντη 3.450 στρ., Αθηνών 2.000 στρ., Αιγάλεω 1.550 στρ., Ταύρου 1.200 στρ. και Περιστερίου 500 στρ.). Αυτός ήταν παραδοσιακά και ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο στην περιοχή δεν μπορούσε να ασκηθεί μια ενιαία πολιτική αξιοποίησης και ανάπτυξης για την τελική αναβάθμισή της. Πρακτικά, ένας ουδέτερος παρατηρητής, αντιλαμβάνεται τον Ελαιώνα ως μία περιοχή υποβαθμισμένη μεν, παρατημένη δε από την πολιτεία, η οποία τώρα έρχεται και αποφασίζει (δήθεν στο βωμό της ανάπτυξης και του θρησκευτικού πολιτισμού) και τη μετατροπή της σε «πειραματικό πεδίο δοκιμών». Κρίνεται σκόπιμη η συνύπαρξη βιομηχανικών-βιοτεχνικών εγκαταστάσεων, κέντρα διασκέδασης, κατοικίες, μουσουλμανικό τέμενος και ίσως και αθλητικών χώρων δίχως όμως, το κυριότερο, την ταυτόχρονη πρόβλεψη σημαντικών έργων υποδομής (δρόμοι, οδικοί κόμβοι, δίκτυα αποχέτευσης, ύδρευσης, κοινόχρηστοι χώροι κλπ). Δηλαδή, μία μικτή κατάσταση, η οποία δε θα συνοδεύεται, επί της ουσίας,  από μία ολοκληρωμένη μελέτη βιώσιμης ανάπτυξης. Και ενώ έως την Άνοιξη εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η αποπεράτωσή του τεμένους, η μελέτη για την κατασκευή ήδη ανατέθηκε σε τεχνικά γραφεία (το έχει αναφέρει και η έγκριτη εφημερίδα σας στο φύλλο 240, 09/11/2011) καμία επιστημονική μελέτη δεν υφίσταται που να διερευνά τις κοινωνικές (κυρίως) επιπτώσεις που θα έχει η κατασκευή ενός τέτοιου έργου (που όμοιό του δεν υπάρχει άλλο στην Ελλάδα και άρα δεν υπάρχει προγενέστερη εμπειρία) για τους κατοίκους της περιοχής αλλά και των όμορων Δήμων.

Εδώ έρχεται εύλογα το ερώτημα από έναν απλό Αιγαλεώτη:

“Το έργο πράγματι είναι σημαντικό. Είναι γεγονός πως και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να έχουν έναν επίσημο χώρο θρησκευτικής λατρείας, γιατί όμως το μουσουλμανικό τέμενος, να κατασκευασθεί δίπλα από την πόλη μου με τέτοια προχειρότητα και πρωτοφανή βιασύνη; Λίγα προβλήματα αντιμετωπίζουμε; Γιατί να προστεθούν και άλλα;”

Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ. Τα τελευταία χρόνια στην αγαπημένη μας πόλη, ιδιαίτερα μετά το 1980, εγκαταστάθηκαν πολλοί ξένοι μετανάστες και πρόσφυγες κυρίως από Ιράκ και Πακιστάν και στη συνέχεια τη δεκαετία του 1990 Βορειοηπειρώτες και Αλβανοί. Τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το φαινόμενο εντάθηκε αφού εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μας ξένοι μετανάστες κυρίως Αλβανοί (49,42% του αλλοδαπού πληθυσμού), Ιρακινοί (21,37%), Πακιστανοί (7,68%), Ρουμάνοι (3,38%) και άλλοι (18,15%) από τα Βαλκάνια, την Ασία καθώς και την Ευρώπη. Σύμφωνα μάλιστα με την απογραφή του 2001, ο επίσημος αριθμός των αλλοδαπών που διαμένουν στο Δήμο Αιγάλεω είναι 5.530. Προσέξτε, αυτός είναι ο επίσημος αριθμός.

Και βέβαια δεν μας κυριεύει καμία τάση ξενοφοβίας ή ρατσισμού, συνυπάρχουμε αρμονικά με τους συνανθρώπους μας, ενδεχομένως να συνεργαζόμαστε και επαγγελματικά, τα παιδιά μας πηγαίνουν στα ίδια σχολεία, αγοράζουμε από τα ίδια καταστήματα, μοιραζόμαστε τους ίδιους προβληματισμούς για την καθημερινότητα και το μέλλον μας και τους αποδεχόμαστε ως ίσους συνομιλητές στην πόλη μας, με σεβασμό και εκτίμηση στην ανθρώπινη υπόσταση.

Όλα τα ανωτέρω, τα αποδέχεται κάθε καλοπροαίρετος δημότης πλήρως, εφόσον διατηρούνται οι εύλογες ισορροπίες ποσοτικές και ποιοτικές, στην κοινωνία μας.

Για αναλογιστείτε όμως, τι σημαντικό πόλο έλξης για νόμιμους και μη, μετανάστες θα αποτελέσει η κατασκευή δίπλα από την πόλη μας ενός επίσημου θρησκευτικού χώρου, αν μάλιστα αποτελεί και την μοναδική επίσημη διέξοδο μουσουλμανικής λατρείας στην Αττική; Πόσους αλλοδαπούς (πολλοί εκ των οποίων παράνομοι) μπορούν επιπλέον να αφομοιωθούν από την κοινωνία μας; Και το κυριότερο, οι δύσκολες ημέρες που βιώνουμε και τα χρόνια λιτότητας που έρχονται θα γεννήσουν αναμφισβήτητα ακόμη περισσότερο εγκληματικότητα (που τεκμηριωμένα συνδέεται και με την παράνομη μετανάστευση), 

 και άρα κατά πόσο η πολιτεία θα είναι σε θέση να προστατεύσει την εσωτερική τάξη και να προασπίσει την ειρηνική συνύπαρξη στην πόλη μας; Γι αυτούς τους λόγους πολύ ορθά κατά την προσωπική μου άποψη το Δημοτικό Συμβούλιο στην με αριθμ. 20/2011 συνεδρίαση του (26/07/2011) αποφάσισε κατά πλειοψηφία πως:  «Δε διαφωνεί με τη λειτουργία μουσουλμανικού χώρου λατρείας (τζαμί) στην περιοχή του «Ελαιώνα» αν και εφόσον χωροθετηθούν και λειτουργήσουν και άλλοι αντίστοιχοι λατρευτικοί χώροι στην Αττική και ζητά τη δημιουργία των αναγκαίων υποδομών για την εξυπηρέτηση του μεγάλου όγκου πιστών (δρόμοι, αποχετευτικά έργα κλπ.) πριν τη λειτουργία τους. Ειδάλλως ο Δήμος είναι αντίθετος με την πρόταση του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (ΟΡΣΑ) για τη χωροθέτηση μουσουλμανικού χώρου λατρείας (τζαμί) στην περιοχή του Ελαιώνα». 

Προς το παρόν, όμως, άλλοι αντίστοιχοι επίσημοι λατρευτικοί χώροι, δεν προβλέπονται στην Αττική ώστε να διαχέεται ισόρροπα το «μουσουλμανικό ενδιαφέρον», η μελέτη για την κατασκευή του τεμένους «προχωράει», έργα υποδομής ουδείς διαπιστώνει γύρω μας και εμείς, κύριε Δήμαρχε, δεν μας επιτρέπεται να παραμένουμε παθητικοί και ουδέτεροι σε ένα (ακόμη) τόσο σημαντικό γεγονός που λαμβάνει χώρα στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου μας. Ας μη ξεχνάμε πως το σημαντικό αυτό ζήτημα είναι διαχρονικό. Το 1983 η Ελληνική κυβέρνηση είχε αποφασίσει να παραχωρήσει ακίνητο στο Μαρούσι. Οι αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας όμως, οδήγησαν στη ματαίωση του σχεδίου αυτού και από τότε αναζητείται ο κατάλληλος χώρος και προβάλλονται διάφορες λύσεις, όπως παλαιότερα στον Άλιμο (1988), στην Καλογρέζα (1992), στο Κορωπί (1993), στην Παιανία (1998) και στην περιοχή του Αεροδρομίου, στο Σχιστό, στο Μοναστηράκι (παλαιό Τζαμί) και τώρα στον Ελαιώνα.

Επομένως, επιβάλλεται, ιδιαίτερα από τη Δημοτική αρχή, αλλά και από τους υπόλοιπους τοπικούς φορείς, εγρήγορση. Απαιτείται να υπάρχει στενή παρακολούθηση των εξελίξεων στο εν λόγω ζήτημα, δημιουργία ενδεχομένως διαδημοτικής και διεπιστημονικής ομάδας μελέτης-έρευνας του έργου ώστε να υπάρχει άμεσα έτοιμη μελέτη κοινωνικών-οικονομικών, περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τεκμηριωμένες εναλλακτικές προτάσεις. 

Ζητάμε, οι Αιγαλεώτες, τον ίδιο σεβασμό από την πολιτεία όπως τον απολαμβάνουν οι κάτοικοι της Κηφισιάς, της Εκάλης, του Ψυχικού κ.α. «προνομιούχες περιοχές». Επιδιώκουμε αξιοπρεπή ποιότητα ζωής και αναζητάμε στα αιρετά μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου την απόλυτη εκπροσώπηση των συμφερόντων της τοπικής κοινωνίας, και μόνον αυτής. Σε αντίθετη περίπτωση, τις λύσεις πάντα τις επινοεί ο λαός, «ζυμώνοντας στα χέρια του» τις πρώτες ύλες της συμμετοχικής Δημοκρατίας μέσω της οποίας θα ματαιώσει τις βιαστικές και επιπόλαιες αποφάσεις της κυβέρνησης και των συμφερόντων που ενδεχομένως αυτές, εξυπηρετούν. 

Και εμείς ασφαλώς, θα είμαστε εκεί…

Με εκτίμηση, 

  

[Το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αιγάλεω-Η πόλη μας" / αρ. φύλλου: 241-16/11/2011]