Επιστήμη | Αλλάξαμε την ώρα. Αλλά γιατί;

Ο επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, κ. Διονύσης Σιμόπουλος γυρίζει το ρολόι για λίγο πίσω απαντώντας στα ερωτήματά μας.

«Ο θεσμός της θερινής ώρας καθιερώθηκε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν τα οξυμένα ενεργειακά προβλήματα μας ανάγκασαν να βρούμε τρόπους εξοικονόμησης της ενέργειας. Σύμφωνα με αυτόν, την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου προσθέτουμε μία πλασματική ώρα στις κανονικές ώρες κάθε ωριαίας ατράκτου την οποία αφαιρούμε και πάλι την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου. Έτσι, όταν έχουμε θερινή ώρα ο Ήλιος δύει μία ώρα αργότερα - σύμφωνα με τα διορθωμένα ρολόγια μας - οπότε ελαττώνεται και ο χρόνος που περνάει ανάμεσα στη δύση του Ήλιου και στην ώρα που πάμε για ύπνο. Αυτό σημαίνει ότι καταναλώνουμε λιγότερο ηλεκτρικό ρεύμα για τις διάφορες δραστηριότητές μας απ’ ότι αν δεν αλλάζαμε την ώρα» μας λέει ο κ. Σιμόπουλος.

«Το ίδιο συμβαίνει και το πρωί - σε μικρότερο βαθμό βέβαια - αφού ακόμη και με την προσθήκη της

μίας ώρας η ανατολή του Ήλιου συμβαίνει τους θερινούς μήνες όλο και πιο νωρίς οπότε και το πρωινό εγερτήριο έρχεται, έτσι κι αλλιώς, μετά την ανατολή του Ήλιου. Από την άλλη πλευρά, κατά τους χειμερινούς μήνες δεν υπάρχει καμία διαφορά στην κατανάλωση του ηλεκτρικού γιατί απλούστατα ο Ήλιος δύει πολύ νωρίτερα και ανατέλλει πολύ αργότερα, οπότε δεν έχουμε καμία εξοικονόμηση ενέργειας με την πλασματική προσθήκη της μίας ώρας στα ρολόγια μας».

Μελέτες έχουν δείξει ότι στη διάρκεια της περιόδου εφαρμογής της θερινής ώρας, οι θάνατοι των πεζών από αυτοκινητικά δυστυχήματα ελαττώνονται κατά περίπου τέσσερις φορές. «Παρατηρείται λοιπόν, ότι πέρα από την εξοικονόμηση ενέργειας από την ιδέα της αλλαγής της ώρας,  που για πρώτη φορά είχε εισηγηθεί ο Βενιαμίν Φραγκλίνος το 1784, υπάρχουν και άλλα κοινωνικά οφέλη».

Σύμφωνα με τον κ. Σιμόπουλο, στη Βρετανία την πρώτη σοβαρή εισήγηση για την θεσμοθέτηση της θερινής ώρας είχε κάνει ο λονδρέζος κατασκευαστής κτιρίων Γουίλιαμ Γουίλετ, το 1907 που οδήγησε το βρετανικό κοινοβούλιο να συζητήσει την εφαρμογή της πρότασης του το 1909.

Η θερινή ώρα εφαρμόστηκε τελικά στη Βρετανία το 1916, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Γουίλετ. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η αλλαγή της ώρας εφαρμόστηκε με την προσθήκη δύο ωρών το καλοκαίρι και μίας ώρας τον χειμώνα με αποτέλεσμα την μεγάλη εξοικονόμηση ενέργειας.

«Όλα αυτά όμως σημαίνουν ότι την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου, η ημέρα δεν θα έχει διάρκεια 24 ωρών αλλά μόνο 23 ώρες, αν και την ώρα που θα “χάσουμε” αύριο θα την προσθέσουμε την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου οπότε η ημέρα εκείνη θα έχει διάρκεια 25 ωρών» εξηγεί ο κ. Σιμόπουλος.

Πηγή: Συνέντευξη στην κα. Ειρήνη Βενιού, το Βήμα, 27.03.2015

Υγεία | Η αντίδραση του εμβρύου όταν η μαμά καπνίζει.

Οι βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος κατά την εγκυμοσύνη «εγγράφονται» κυριολεκτικά στα πρόσωπα των αγέννητων μωρών, σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου Durham στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

 

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν εικόνες μεγάλης ευκρίνειας προκειμένου να δουν τις διαφορές στην προγεννητική ανάπτυξη των εμβρύων ανάλογα με τα αν η μητέρα τους είναι καπνίστρια ή μη καπνίστρια. Κατά τη διάρκεια της πιλοτικής μελέτης 20 έγκυες γυναίκες, 16 καπνίστριες και τέσσερις μη καπνίστριες πέρασαν από υπερήχους ώστε να παρατηρηθεί η δραστηριότητα των εμβρύων στη διάρκεια των 24, 28, 32 και 36 εβδομάδων κύησης. Τα έμβρυα των οποίων οι μητέρες ήταν καπνίστριες άγγιζαν τα πρόσωπα τους και κινούσαν το στόμα τους περισσότερο από ό,τι τα έμβρυα που κυοφορούσαν μη καπνίστριες μητέρες. 

Η Νάντια Reissland ερευνήτρια του πανεπιστημίου δήλωσε στο USA TODAY ότι το κάπνισμα επηρεάζει τη συμπεριφορά των εμβρύων και ότι αυτά τα έμβρυα είναι λιγότερο ώριμα στη συμπεριφορά τους. Εκτιμά δε ότι τα έμβρυα ίσως να μπορούν να μυρίσουν τη μυρωδιά του καπνού. Οι ερευνητές προειδοποιούν επίσης ότι το κάπνισμα κατά την εγκυμοσύνη είναι επίσης πιο πιθανό να οδηγήσει σε πρόωρο τοκετό και σε άλλα θέματα υγείας. 

Πηγή: www.lifo.gr

Πόλη του μέλλοντος: Όμορφες ιδέες από ένα τολμηρό project.

Μιας και νοιαζόμαστε για την πόλη μας. Την πόλη που μεγαλώσαμε, ζούμε, δραστηριοποιούμαστε και αγαπάμε. Καλό είναι εκτός από την καλόπιστη (πάντα) κριτική που ασκούμε σε φορείς ή διοικήσεις, να προτείνουμε. Το παρόν άρθρο, μπορεί δυνητικά να αποτελέσει πηγή πλούτου προτάσεων. Δεν είναι απαραίτητο, κάποιος να το απορρίψει εξ’ αρχής ως μη υλοποιήσιμο ως δαπανηρό, αλλά μπορεί ωστόσο να αντλήσει ιδέες και να τις προσαρμόσει στην Ελληνική πραγματικότητα. Ας ανοίξουμε το νου μας, λοιπόν και ας γυρίσουμε την πλάτη μας στη μίζερη καθημερινότητα ( ξέρετε εσείς: τρόικα, θεσμοί, Μέρκελ κλπ) :

 
Ο Γάλλος αρχιτέκτονας Vincent Callebaut έχει επινοήσει αυτό το σχέδιο που θα μετασχηματίσει τις στρατιωτικές περιοχές της Ρώμης σε ένα αυτάρκες αστικό οικοσύστημα. Η ιδέα αυτή έχει προϋπολογισμό 270 εκατομμύρια ευρώ και εκτείνεται σε 86.000τ.μ. Η «Città della scienza», ή η «πόλη της επιστήμης», όπως ονομάζεται ενθαρρύνει την προώθηση του αειφόρου σχεδιασμού, μεταφορών χαμηλών εκπομπών άνθρακα και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τοπίο και έργο τέχνης είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, ενώ στην πρόταση του Callebaut, η περιοχή καλύπτεται από βρώσιμα φυτά που θα καλλιεργούνται βιολογικά. Στέγες και μπαλκόνια θα γίνουν οι νέοι λόγοι μιας πράσινης πόλης, ενώ με τα περιβόλια και τους κήπους των τροφίμων, δημιουργούνται οι πρωτογενείς δομές που κυριαρχούν στο χώρο. Η περιοχή βρίσκεται στα βόρεια της πόλης και θεωρείται ζωτικής σημασίας στην διαδικασία της συνεχούς αναγέννησής της. 

Σημεία άξια της προσοχής μας από το συγκεκριμένο project 

Η αρχιτεκτονική τοπίου του συγκεκριμένου έργου, έχει ως σκοπό στην επίτευξη των ακόλουθων πράσινων χαρακτηριστικών:

• Ανάκτηση των όμβριων υδάτων για την άρδευση των δημόσιων και ιδιωτικών χώρων πρασίνου,
• Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μέσω φωτοβολταϊκών και  εγχώρια παραγωγή ζεστού νερού από ηλιακούς θερμοσίφωνες και σωληνώσεις,
•  Έλεγχος του μικροκλίματος σε δημόσιους χώρους (ηλιακό φως και σκιά),
•   Έλεγχος στην παραγωγή αλλά και την επεξεργασία των αστικών στερεών αποβλήτων με επί τόπια ανακύκλωση προς παραγωγή βιομάζας,
• Ενεργειακά αποδοτικά κτίρια, και τέλος
• Συσκευές φωτισμού με ενσωματωμένες «μικρό-τουρμπίνες» αξιοποίησης της αιολικής ενέργειας.

Ολοκληρώνοντας να σημειωθεί πως απώτερος στόχος του εγχειρήματος είναι ο μεγάλος δημόσιος χώρος που δημιουργείται να πετύχει μια δυναμική ανάμειξη των κοινωνικών τάξεων και να προωθήσει το αίτημα της αστικής συνδεσιμότητας μεταξύ των διαφορετικών ταυτοτήτων της περιφέρειας της Ρώμης.

Πηγές: Ιδία επεξεργασία, www.lifo.gr – Αργυρώ Μποζώνη,  http://www.designboom.com