Μερικές σκέψεις για τις κοινωνικό-πολιτικές εξελίξεις που βιώνουμε

Σκέφτηκα να σας εξωτερικεύσω ορισμένες μου σκέψεις σχετικά με τις επερχόμενες Εθνικές εκλογές της 17^ης Ιουνίου. Ξέρετε, συνήθως – και δημοσίως μάλιστα -  καταπιάνομαι μόνο με τα τελούμενα που λαμβάνουν χώρα στην πόλη μου, το Αιγάλεω. Τούτη τη φορά όμως, αποφάσισα διαφορετικά, για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, γιατί η πόλη μας (και φυσικά όλοι εμείς) εξαρτάται άμεσα από τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις που «τρέχουν» σε εθνικό επίπεδο και επομένως υπάρχει μία αέναη αμφίδρομη σχέση μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και κεντρικής εξουσίας που σίγουρα μας αφορά. Δεύτερον, διότι πιστεύω ακράδαντα, πως ένας απλός πολίτης, δημότης, κάτοικος (όπως και να αυτοχαρακτηριστώ δεν έχει σημασία), που επιθυμεί να «περάσει» στο στάδιο του ενεργού πολίτη πρέπει να «βγαίνει» και να εκφράζει την άποψή του με περίσσεια θάρρους και τόλμης, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να «βοηθάει» στη διενέργεια μιας δημοκρατικά δημόσιας διαβούλευσης για τα προβλήματα που απασχολούν τους συνανθρώπους του. Και αυτή η εφημερίδα, «δόξα τω Θεώ», εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί ένα συνεπές «βήμα δημοκρατικού διαλόγου» και αληθινής επικοινωνίας μεταξύ των συνδημοτών μας. Και είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία να εξελίσσεται αυτή η δημόσια συζήτηση τώρα, που η ζωή μας τα έχει φέρει τόσο δύσκολα, τώρα που στεκόμαστε σε σταυροδρόμι βυθισμένο από τη λάσπη της κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής μα πρωτίστως ηθικής κρίσεως. 

Αφού κάνουμε την καλόπιστη κριτική μας (πρέπει οπωσδήποτε να την κάνουμε), για το πώς φτάσαμε σ’ αυτό το σταυροδρόμι, και σηκώνοντας το βλέμμα μπροστά, καλούμαστε να επιλέξουμε ενστικτωδώς, με συναίσθημα αλλά και λογική, ένα μονοπάτι το οποίο θα βαδίσουμε και θα προχωρήσουμε, ελπίζοντας πως θα μας βγάλει ξανά στην φωτεινή Ελλάδα, την Ελλάδα που όλοι αγαπήσαμε και είμαστε όλοι υπερήφανοι. Όμως, πέρα από τις δικές μας σκέψεις και προβληματισμούς για το που θα κατευθυνθούμε, ο συλλογισμός μας διακόπτεται διαρκώς από φωνές που μας παροτρύνουν για την επιλογή μας. Άλλοι μιλάνε για Ευρωπαϊκό δρόμο (ποιας Ευρώπης όμως; των αγορών ή της αλληλεγγύης των Εθνών;), άλλοι μιλάνε για προδότες και μονομερείς ενέργειες – καταγγελίες συμφωνιών (βλ. μνημόνια) αλλά και Ευρώπη ταυτόχρονα (δηλαδή και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη) και άλλοι πάλι μιλάνε για έξοδο από την Ευρώπη (που σημαίνει απομόνωση στην ζεστή αγκαλιά των γειτόνων μας που καιροφυλαχτούν). Και εσύ στη μέση σκέφτεσαι, οργίζεσαι, αντιδράς, τιμωρείς. Όμως και πάλι… οι ενέργειές μας πρέπει να καταλήγουν στο «σκέφτεσαι»… Ζυγίζοντας τις καταστάσεις οφείλουμε να διερευνήσουμε και να καταλήξουμε στη βέλτιστη επιλογή υπό τις παρούσες συνθήκες. Με ψυχραιμία και σύνεση. Το να ευχαριστιόμαστε να ακούμε πως θα μας διαγράψουν δάνεια και οφειλές και ως εκ τούτου θα απαλλαγούμε από τους δυνάστες-δανειστές είναι πολύ λογικό, είναι όμως και δίκαιο ή ειλικρινές; Το να ισχυρίζονται κάποιοι πως το χρέος είναι απεχθές απλά δε στέκει, λέγεται μονάχα για παραπλάνηση προς άγρα ψήφων. Ο Αλεξάντερ Σακ (διακεκριμένος νομικός) που πρώτο-χρησιμοποίησε τον όρο, ισχυριζόταν: «Όταν μία δεσποτική κυβέρνηση συνάπτει δάνεια όχι για τις ανάγκες και τα συμφέροντα του κράτους, αλλά για να ενισχύσει τον εαυτό της, να καταστείλει λαϊκές εξεγέρσεις, αυτό το χρέος είναι απεχθές για το λαό ολόκληρου του κράτους. Αυτό το χρέος δε δεσμεύει το έθνος, είναι χρέος του καθεστώτος, προσωπικό χρέος που συμφώνησε ο ηγεμόνας και τελικά καταπίπτει με το τέλος του καθεστώτος… Οι δανειστές που διέπραξαν μια εχθρική ενέργεια ενάντια στο λαό, δεν μπορούν να περιμένουν από ένα έθνος που μόλις απελευθερώθηκε από μία δεσποτεία να αναλάβει αυτά τα απεχθή χρέη». Η Ελλάδα όμως, ούτε «δεσποτικές κυβερνήσεις» είχε ούτε χρησιμοποίησε το χρέος για «να καταστείλει λαϊκές εξεγέρσεις». Το χρησιμοποίησε για λάθος λόγους, ναι. Από το χρέος αυτό επωφελήθηκαν «λαμόγια» και διεφθαρμένοι πολιτικοί ναι. Χρησιμοποιήθηκε για να «εξαγοράσει» τη συναίνεση συντεχνιών μπορεί. Όμως εμείς, ο λαός με τη δημοκρατική ψήφο του, επέλεγε τις προηγούμενες κυβερνήσεις οι οποίες διαχειρίζονταν τις συμβάσεις των δανείων, τα έσοδα και τα έξοδα του κράτους μας. Και κατά βάθος όλοι ξέρουμε ποιοι, πόσο και πως κυβερνήσανε τα προηγούμενα χρόνια ώστε να κατανείμουμε τις ευθύνες. Εκείνο λοιπόν που πρωτίστως θα πρέπει να απαιτηθεί από το σοφό λαό, που ήδη έστειλε το πρώτο ηχηρό μήνυμα στις εκλογές της 6^ης Μαΐου, είναι δικαιοσύνη, δικαιοσύνη και πάλι δικαιοσύνη. Όποιος έβλαψε το κοινό συμφέρον να τιμωρηθεί και να τιμωρηθεί παραδειγματικά ώστε κανείς να μη διανοηθεί ξανά να το πράξει. Τα προβλήματα που βιώνουμε είναι εσωτερικά και μάλιστα ηθικά, δεν είναι δηλαδή το μνημόνιο μόνο το ζήτημα, ούτε οι εταίροι μας στην Ευρώπη. Πρέπει να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα με θάρρος και ειλικρινή αυτοκριτική. Πρέπει να ξέρουμε σε ποιον «προσφέρουμε» δια της ψήφου μας, τη δύναμη να λαμβάνει αποφάσεις εξ’ ονόματος του λαού. Να πάψουμε να έχουμε ροπή προς τις κούφιες υποσχέσεις, σε εκείνους που για να υφαρπάξουν την εξουσία υπόσχονται στους πάντες τα πάντα. Το πληρώσαμε πολλάκις, ας μην επιτρέψουμε να το ξανά-πάθουμε. Για το καλό των ιδίων, αλλά και των επόμενων γενεών. Αλλά και εκείνοι, που τώρα κατά την άποψή μου, είναι πιο κοντά στην αλήθεια, ας κάτσουν με τον κόσμο να συζητήσουν, να ακούσουν και να αφουγκραστούν τις ανάγκες του. Να νοιώσουν τον πόνο και τις αγωνίες του. Βρίσκονται εκεί για να υπηρετούν το λαό, για κανέναν άλλο λόγο! Τους εκλέγουμε στις καλοπληρωμένες θεσμικές «θεσούλες» τους, για να λειτουργούν και να πράττουν ώστε ο πολίτης να ζει με αξιοπρέπεια μία ποιοτική καθημερινότητα, ειδάλλως δεν βλέπω κάποια άλλη χρησιμότητά τους. 

Φίλες και φίλοι, όλοι έχουμε την προσωπική μας άποψη για τα γεγονότα που βιώνουμε, όλοι αγαπάμε το τόπο μας, την πατρίδα μας, την πόλη που ζούμε, αυτή όμως την άποψη πρέπει να την αναδεικνύουμε συμμετέχοντας με ανιδιοτέλεια στα κοινά, αν επιθυμούμε να γίνουμε ως λαός το επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων. "Όλοι μαζί ως συνειδητοί, υπεύθυνοι και ενεργοί πολίτες με το ήθος, τις πρωτοβουλίες και τις δράσεις μας να δώσουμε τις απαντήσεις που αναζητούμε σε δήθεν «σωτήρες»"(1). Εμείς είμαστε στην ουσία οι «σωτήρες μας». Είναι στο χέρι όλων μας, να αλλάξουμε τα δεδομένα, να εμπνεύσουμε και να εμπνευστούμε ένα νέο τρόπο διοίκησης, μία καλύτερη κοινωνία όπου να επικρατούν οι έννοιες της ανιδιοτέλειας, της φιλανθρωπίας και της αλληλεγγύης. Να προκαλέσουμε μία ειρηνική επανάσταση, απελευθερώνοντας δημιουργικές δυνάμεις και πόρους σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών με κοινό στόχο τη βελτίωση των όρων της ζωής μας κινούμενοι ωστόσο με μία ορθολογική, διαλεκτική ηθική σε δημοκρατικά πάντα θεμέλια. Μέχρι να τα πετύχουμε όλα αυτά, ας επιλέξουμε τούτη τη δύσκολη ώρα, το δρόμο της ευθύνης και της σταθερότητας ώστε με δημιουργικό αγώνα να καλλιεργήσουμε τις συνθήκες, να αναγεννηθεί και πάλι η πραγματική ελπίδα στο τόπο μας. Και επ’ ουδενί να μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να παρασυρθούμε σε εσωτερικούς τεχνητούς διχασμούς, διότι ο δρόμος αυτός δεν οδηγεί πουθενά. Τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, μόνον διαφορετικό τρόπο που εμείς τα «κοιτάζουμε». 

Αφού επέλεξα λοιπόν, το «προσωπικό μου μονοπάτι» και ήδη το διαβαίνω, φεύγοντας από το δύσκολο σταυροδρόμι που προ-ανέφερα, με ήσυχη τη συνείδησή μου, τριβολίζει το νου μου ο σκοπός: «Μεθυσμένη πολιτεία με σημάδεψες βαθιά… μεσ’ την έρημη πλατεία το όνειρό μου το παλιό, μεθυσμένη πολιτεία, σ’ αγαπώ…».

Με εκτίμηση, 

[Το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αιγάλεω-Η πόλη μας" / αρ. φύλλου: 270-06/06/2012] 

(1) Εμπνευσμένο από τον αγαπημένο καθηγητή μου, Δημήτρη Ρόκο (ΔΠΜΣ/ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ & ΑΝΑΠΤΥΞΗ/Ε.Μ.Π.)

Διαβάστε και πάρτε τις αποφάσεις σας...μας αφορά όλους!!!

             Παρέμβαση πενήντα πανεπιστημιακών ενόψει των 

                               εκλογών της 17ης Ιουνίου

Οι ημέρες αυτές είναι κρίσιμες και συνάμα ιστορικές.

 Λάβαμε την πρωτοβουλία να μιλήσουμε με τους συμπολίτες μας με απλά λόγια χωρίς οικονομικές αναλύσεις. Αυτές άλλωστε έχουν πολλές φορές γίνει και ακουστεί. Στο σημείο που έχουμε σήμερα φτάσει, οι οικονομικές απόψεις του καθενός έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις που θέτουν μπροστά μας μεγάλα εθνικά διλήμματα.

Δεν θέλουμε να υποδείξουμε σε κανέναν τι πρέπει να κάνει. 

 Αυτό θα ήταν ξένο σε αυτά που πιστεύουμε. Η ιστορία όμως διδάσκει ότι η σιωπή και η αδράνεια είναι συχνά οι καταλύτες της καταστροφής.

Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου δεν θα μετρηθεί απλώς, για μία ακόμη φορά, η δύναμη των κομμάτων. Δεν θα εκφραστεί απλώς η οργή ή η ελπίδα των πολιτών. Δεν θα φανεί ξανά αν η πανουργία των επιτηδείων δυνάμωσε από την αδράνεια των συνετών που δεν σήκωσαν ανάστημα όταν έπρεπε. Δεν θα αναμετρηθεί καν το παραπλανητικό δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο που επίτηδες κάποιοι έχουν κατασκευάσει για να παγιδεύσουν τον λαό σε επικίνδυνα, ψεύτικα διλήμματα.

Στις εκλογές που έρχονται θα κριθεί η τύχη της Ελλάδας. Ποτέ ξανά οι πράξεις και οι αποφάσεις μας δεν ήταν τόσο σημαντικές, τόσο καθοριστικές για εμάς και την πατρίδα. Κάποιοι εκμεταλλεύονται την οργή και την απογοήτευση. 

Κρύβονται πίσω από το προσωπείο ενός γνώριμου κρατικισμού και μοιράζουν ψευδαισθήσεις. Υπόσχονται λεφτά που δεν υπάρχουν και ταυτόχρονα αμφισβητούν την περιουσία και τα εισοδήματα των πολιτών. Λεηλατούν ψήφους ένθεν κακείθεν. Δεν έχουν πρόγραμμα, ούτε καν ενιαίες θέσεις. Συνισταμένη τους είναι ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός.

Δυνάμεις που ουσιαστικά σπρώχνουν την Ελλάδα έξω από την Ευρώπη, δυνάμεις που χρόνια τώρα ονειρεύονταν έναν τριτοκοσμικό εφιάλτη, που έδιωχναν επενδύσεις και δημιουργούσαν ανέργους, που υπολόγιζαν στη μιζέρια για να έχουν πελατεία, που ήθελαν ανοχύρωτη την Ελλάδα και αφύλακτες τις πόλεις μας, που αμφισβητούσαν αυτά που μας ενώνουν ως έθνος, όλες αυτές οι δυνάμεις ενός ανεύθυνου πολιτικού λόγου και ακτιβισμού έχουν καταφέρει μέσα στη σύγχυση να διεκδικούν τα ηνία της χώρας, αυτή την πιο δύσκολη, την πιο κρίσιμη ώρα. Αυτή την κρίσιμη ώρα, να σκεφτούμε καθαρά. Ναι, έχουμε χάσει πολλά αυτά τα δύο χρόνια. Ναι, οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν πολύ μεγάλη ευθύνη για τη σημερινή κακή κατάσταση της χώρας, για το τραγικό οικονομικό αδιέξοδο τόσο πολλών Ελλήνων. Ναι, η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο κοινό νόμισμα δεν ήταν χωρίς μεγάλα προβλήματα, αντιφάσεις και παλινωδίες.Ομως η απομόνωσή μας από την Ευρώπη, τα παιχνίδια με το μέλλον της χώρας, η τυφλή πορεία στον τρίτο κόσμο και στα ερείπια αποτυχημένων κοσμοθεωριών δεν μπορεί να είναι στις επιλογές μας. 

Οσοι σήμερα κατηγορούν όλους τους άλλους για αλαζονεία, αυτοί οι ίδιοι δεν ήταν κοντά στο πελατειακό κράτος; Δεν ήταν οι κήρυκες του παρασιτικού κρατικισμού; Δεν ήταν οι απολογητές του μπάχαλου; Δεν ήταν εμπόδια σε κάθε μεταρρύθμιση και κάθε προσπάθεια για νοικοκύρεμα; Δεν ήταν και δεν είναι ομάδες και συμφέροντα που τρέφονται από τον κρατισμό και ταυτόχρονα δρουν διαλυτικά εναντίον του ιδίου του κράτους;

Αυτή την κρίσιμη ώρα, να αναλογιστούμε. Την ώρα αυτή πρέπει να ξεχωρίσουμε το σημαντικό από το ασήμαντο. Δεν είναι η στιγμή για εμπάθεια και εμμονές σε πρόσωπα ή λεπτομέρειες. Είναι η χειρότερη στιγμή για να επιτρέψουμε σε όσους υποδαυλίζουν έναν νοσηρό συναισθηματισμό να παίξουν με την ψυχολογία μας.

Στις 17 Ιουνίου έχουμε να πάρουμε μία απόφαση. Να σταθούμε αταλάντευτα κόντρα στον ανεύθυνο λαϊκισμό και τον μηδενισμό. Να μην εκπληρώσουμε τις ανομολόγητες επιδιώξεις ντόπιων και ξένων κύκλων που βολεύονται με μία τριτοκοσμική Ελλάδα. Να μη ριψοκινδυνεύσουμε τη θέση και την ταυτότητα της χώρας. Να αποφασίσουμε με γνώμονα όχι τη στιγμιαία εκτόνωση του δικαιολογημένου θυμού μας, αλλά το ατομικό και συλλογικό συμφέρον που αυτή τη φορά ταυτίζονται περισσότερο από ποτέ.

Λίγο πριν από την κρίσιμη στιγμή, να δούμε μακρύτερα.

Ας πούμε όλη την αλήθεια. Το διακύβευμα αυτών των εκλογών δεν είναι μόνο η δημοσιονομική διαχείριση, δεν είναι μόνο η οικονομία. Αλλωστε τα οικονομικά μεγέθη και οι πολιτικές μπορούν να αλλάξουν, η Ευρώπη ήδη άρχισε να αλλάζει.

Αυτό όμως που δεν θα μπορούμε να αλλάξουμε για πολλές γενιές είναι η απώλεια του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Είναι ο τρόπος ζωής, ο τρόπος κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που έχουμε επιλέξει να είναι ελεύθερος, γιατί αυτός ταίριαζε και ταιριάζει στους Ελληνες, γιατί αυτόν κερδίσαμε με αγώνες πολλούς που φτάνουν πίσω στα βάθη του χρόνου.

Η θέση μας είναι στην Ευρώπη και στον κόσμο των ελεύθερων προηγμένων εθνών. Οχι μόνο επειδή την κατέκτησε ο μόχθος και οι θυσίες των Ελλήνων. Αλλά γιατί η Ευρώπη είναι ο φυσικός χώρος του έθνους μας, πολιτικά, πολιτισμικά, ιστορικά. Γιατί εδώ γεννήθηκαν οι ιδέες της δημοκρατίας και της ελευθερίας, εδώ αναπτύχθηκαν η επιστήμη, η τέχνη, η φιλοσοφία. Γιατί η Ελλάδα είναι λίκνο και σύνορο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι από το ελληνικό πνεύμα, πέρασε μέσα από τη ρωμαϊκή οργάνωση, τον χριστιανισμό, την αναγέννηση και τον διαφωτισμό και συνάντησε πάλι την Ελλάδα ελεύθερη στα νεώτερα χρόνια.

Γιατί η Ελλάδα στάθηκε πάντα στο πλευρό της ελευθερίας και μάτωσε η ίδια για να κερδίσει τη δική της πολλές φορές. Αυτή είναι η κληρονομιά που έχουμε. Αυτή είναι η θέση μας στον κόσμο. Και δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να μας τη στερήσει. Εχουμε εμπιστοσύνη στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Οι υπογράφοντες

Αναστασίου Θωμάς (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Ανδρεαδάκης Δημήτριος (Πολυτεχνείο Κρήτης), Ανδρονικίδης Ανδρέας (Παν. Μακεδονίας), Αργουσλίδης Παρασκευάς (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Αυλωνίτης Γεώργιος (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Βασιλειάδης Χρήστος (Παν. Μακεδονίας), Βενιέρης Γεώργιος (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Βεντίκος Νικόλαος (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο), Βλέμμας Ιωάννης (Αριστοτέλειο Παν. Θεσσαλονίκης), Βλιάμος Σπυρίδων (Παν. Αθηνών), Γιαννέλης Δημήτριος (Παν. Πειραιώς), Γούναρης Σπυρίδων (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Γρηγορόπουλος Γρηγόριος (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο), Γρυσπολάκης Ιωακείμ (Πολυτεχνείο Κρήτης), Ευαγγελόπουλος Παναγιώτης (Παν. Πελοποννήσου), Ιωαννίδης Αντώνιος (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Καβουσανός Εμμανουήλ (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Καιρίδης Δημήτριος (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Κακάμπουρα Αφροδίτη (Παν. Αθηνών), Καλογεράκης Νικόλαος (Πολυτεχνείο Κρήτης), Λάβδας Κωνσταντίνος (Παν. Κρήτης), Λελεδάκης Γεώργιος (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Λιάβας Αθανάσιος (Πολυτεχνείο Κρήτης), Λιαργκόβας Παναγιώτης (Παν. Πελοποννήσου), Μαγουλάς Κωνσταντίνος (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο), Μανιαδάκης Νικόλαος (Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας), Μέργος Γεώργιος (Παν. Αθηνών), Μπάλτας Γεώργιος (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Μπήτρος Γεώργιος (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Νικολαΐδης Νικόλαος (Πολυτεχνείο Κρήτης), Παπαβασιλείου Νικόλαος (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Παπαγεωργίου Μάρκος (Πολυτεχνείο Κρήτης), Παπαϊωάννου Νικόλαος (Αριστοτέλειο Παν. Θεσσαλονίκης), Παπαλεξανδρή Νάνσυ (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Πλακογιαννάκη Εμμανουέλλα (Αριστοτέλειο Παν. Θεσσαλονίκης), Σαμπράκος Ευάγγελος (Παν. Πειραιώς), Σαρηγιάννης Δημοσθένης (Αριστοτέλειο Παν. Θεσσαλονίκης), Σιδηρόπουλος Μωϋσής (Αριστοτέλειο Παν. Θεσσαλονίκης), Σιώμκος Γεώργιος (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Σκλιάς Παντελής (Παν. Πελοποννήσου), Σκούρας Αθανάσιος (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Τζιφάκης Νικόλαος (Παν. Πελοποννήσου), Τζούτζας Ιωάννης (Παν. Αθηνών), Τσαμαδιάς Κωνσταντίνος (Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο), Τσαμπούλας Δημήτριος (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο), Τσινισιζέλης Μιχαήλ (Παν. Αθηνών), Υφαντής Κωνσταντίνος (Παν. Αθηνών), Φωτόπουλος Χρήστος (Παν. Δυτικής Ελλάδας), Χαλικιάς Ιωάννης (Οικονομικό Παν. Αθηνών), Χατζηγεωργίου Ιωάννης (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο).

Πηγή: kathimerini.gr

Ο εορτασμός του Αγίου Πνεύματος στην πόλη μας

Mε ιδιαίτερη κατάνυξη και λαμπρότητα εορτάστηκε  χθες (Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012)  η ημέρα του Αγίου Πνεύματος και πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη λιτανεία της Ιεράς εικόνας από τον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Αιγάλεω. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας βρέθηκαν στον εορτασμό εκφράζοντας την πίστη τους στο Χριστιανισμό και την ελπίδα να έλθουν καλύτερες ημέρες για την πατρίδα μας. 

 

Ακολούθησε γιορτή με παραδοσιακούς χορούς:

Λίγα ιστορικά στοιχεία για τον αγαπημένο Ιερό Ναό της ενορίας μας:

Το έτος 1961 θεμελιώνετε ο ναός με αρχικό κτίσμα όπως κ οι περισσότεροι ναοί, ένα παράπηγμα που χρησιμοποιείται για την τέλεση των ακολουθιών. Το οικόπεδο δωρίζετε από τον Χαράλαμπο Αθανασιάδη-Βοδοσάκη για την ανέγερση ναού σε περιοχή ιδιοκτησίας του που λειτουργούσε Εργοστάσιο Πυρίτιδος το γνωστό μας «ΜΠΑΡΟΥΤΑΔΙΚΟ». 

Το κομμάτι εκείνο που χτίστηκε ο ναός κ η πλατεία του ήταν το νεκροταφείο του εργοστασίου στο οποίο κηδεύονταν όλοι εκείνοι που πάθαιναν εργατικά ατυχήματα αλλά κ όλοι οι εργαζόμενοι. Τα οστά που βρέθηκαν από όλους εκείνους που κατά καιρούς κηδεύονταν εκεί περισυλλέχθηκαν με ευλάβεια κ τοποθετήθηκαν στην Αγία Τράπεζα του Παρεκκλησίου του Αγίου Φανουρίου στη Πλατεία του Ναού. Ο Ναός περνώντας από πολλές δυσκολίες κατά την ανέγερση του εγκαινιάστηκε επί Προϊσταμένου π. Παύλου Δαγαλάκη στις 19 Νοεμβρίου 1995 από τον Μητροπολίτη μας Νικαίας κ Αιγάλεω κ.κ. ΑΛΕΞΙΟ κ ήταν από τους πρώτους ναούς που εγκαινίασε από της εκλογής του.  Μεγάλη ευλογία τα κατά καιρούς προσκυνήματα που έρχονται στο Ναό προς αγιασμό των πιστών με κορυφαία την Τιμία Κάρα του Αποστόλου Θωμά εκ της νήσου Πάτμου την οποία συνόδευσε ο τότε Εξαρχος Πάτμου και μετέπειτα Επίσκοπος Τράλεων Ισίδωρος το έτος 1979 και τα Τίμια Δώρα των Μάγων εκ της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου Αγίου Όρους τα Χριστούγεννα του 2010.

(Πηγή: http://www.agiatriada-aigaleo.gr)