Μέρες που είναι ας μην αναλωθούμε
σε πολιτικές αντιπαραθέσεις. Ας αναφερθούμε σε κάτι πιο ρομαντικό μα συνάμα
διαχρονικό και ουσιαστικό. Συχνά παροτρύνουμε τα παιδιά, να πιστεύουν στον Άγιο
Βασίλη, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να διατηρούμε την παιδικότητα-αγνότητα
στις ψυχούλες τους, η οποία τροφοδοτείται από την αγάπη και τα όνειρα.
Αναρωτηθήκαμε όμως ποτέ, αν για να πείσουμε τα παιδιά θα πρέπει εμείς πρώτοι να
πιστεύουμε, να αγαπάμε, να ονειρευόμαστε; Κάθισα και σκέφτηκα λοιπόν, αν
έφτιαχνα ένα γράμμα προς τον Άγιο Βασίλη, τι θα του έγραφα;
Σίγουρα θα ξεκινούσα με την ευχή να
έχει όλος ο κόσμος υγεία, ευτυχία και όλα τα απαιτούμενα που θα του επέτρεπαν
να ζει με αξιοπρέπεια όπως αρμόζει σε κάθε άνθρωπο. Για να συνέβαινε ωστόσο
αυτό θα του ζητούσα κατ’ αρχήν να «άλλαζε τα μυαλά» των πολιτικών μας αρχόντων
ώστε να διαφοροποιούσαν τις πολιτικές τους και να τις κάνανε πιο
ανθρωποκεντρικές. Να αφήναν ένα βήμα πίσω τις οικονομικές θεωρήσεις που
«υπακούουν» και που στο τέλος-τέλος αποτελούν μόνο τη μία διάσταση της
πραγματικής ζωής και να δίνανε έμφαση στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη.
Σίτιση, στέγαση, εργασία, ηλεκτρικό ρεύμα και θέρμανση πρέπει να είναι λυμένα
ζητήματα για μία πολιτισμένη πολιτεία. Δεν είναι ευχή, αλλά απαίτηση.
Συνεχίζοντας θα του έγραφα για την
πόλη μου. Μια πόλη, που οι πολίτες της θα χαιρόντουσαν να ζούνε στην αγκαλιά
της. Μια πόλη πράσινη, με καθαρούς, προσεγμένους δρόμους, καθαρές γειτονιές, με
πεζοδρόμια που ο κάθε συνάνθρωπός μου θα είχε εύκολη πρόσβαση δίχως να
κινδυνεύει να τραυματιστεί. Με όμορφα και λειτουργικά δημόσια σχολεία για όλα
τα παιδιά, με ισχυρές κοινωνικές υπηρεσίες για τους «αδύναμους», με πλούσιους
κοινόχρηστους και κοινωφελείς χώρους για τον ελεύθερο χρόνο. Μια πόλη όπου οι
δημότες της θα μπορούσαν ενεργά να συμμετέχουν στα κέντρα λήψεως αποφάσεων με
ένα είδους άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας, σεβόμενοι τη διαφορετικότητα των
απόψεων και τις διαχρονικές αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της
ισοπολιτείας. Έτσι, θα μπορούσε και η εκάστοτε Δημοτική Αρχή αφού πρώτα
αποδείκνυε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό στον πολίτη της, να στηριζόταν και
αντίστροφα σε εκείνον καλλιεργώντας κινήματα εθελοντισμού και αλληλεγγύης προς
όφελος του συνόλου.
Αν, Άγιε Βασίλη μου, γινόντουσαν τα
μισά από τα προαναφερόμενα, εκτός του ότι ο κόσμος θα ένοιωθε πιο ασφαλής και
αισιόδοξος, είμαι σίγουρος πως θα γιατρεύαμε μια ώρα νωρίτερα την πληγωμένη
πατρίδα από τα δεινά της.
Μα θα «πεταχτεί ο εξυπνάκιας» και
θα πει; Καλά τα γράμματα στον Άγιο Βασίλη, όμως η πραγματικότητα είναι εδώ και
είναι αμείλικτη. Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει και οι Έλληνες πρέπει να ζήσουμε με
αυτό.
Όμως η αλήθεια προφανώς είναι
διαφορετική. Εκείνο που χρεοκόπησε στην ουσία είναι οι πολιτικές που
οιστρηλατημένες από το πάθος της πλεονεξίας, του φθόνου και της εξουσίας
οδήγησαν σε μία μονομερή, συχνά πλασματική, οικονομική ανάπτυξη. Με ακριβώς την
ίδια μονοδιάστατη θεώρηση των πραγμάτων πάνε να γιάνουν μια αρρώστια τονώνοντας
στην ουσία τα αίτιά της. Γι αυτό είναι συνετό να επιδιώκουμε μια άλλη πολιτική
θεώρηση, έναν άλλο δρόμο, μια άλλη ανάπτυξη. Μία ολοκληρωμένη, πολυδιάστατη και
αξιοβίωτη ανάπτυξη για όλους, όχι για τους λίγους ή τους εκλεκτούς.
Αν πιστέψεις τους «εξυπνάκηδες» θα
φοβηθείς. Αν φοβηθείς θα χάσεις την ελπίδα σου και αν χάσεις την ελπίδα σου
τότε πραγματικά θα «χρεοκοπήσεις». Άσε που δεν θα φτάσει ποτέ το γράμμα σου
στον Άγιο Βασίλη.
[2013 ευχές για ένα ευτυχισμένο,
ελπιδοφόρο και δημιουργικό νέο έτος. Χρόνια πολλά και καλά σε όλο τον κόσμο +
μία ευχή για την πόλη μας, να ξαναμπεί σε τροχιά ακμής και άνθησης= Ευτυχισμένο
το 2014].
Με εκτίμηση,
Ευαγγελάτος Σπυρίδων
Γραμματέας Συνδυασμού "Ανθρώπινο Σύγχρονο Αιγάλεω"
Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Η πόλη μας" (Αρ. Φύλλου 352, 01/01/14)
«…Κόκκινη κλωστή κλωσμένη στην
ανέμη τυλιμένη που’ ναι δεμένη απ’ του
καιρού τα φοβερά γυτέματα κι απ’ τα παλιά και θρυλικά του λόγου μαστορέματα
