Το τελευταίο χρονικό διάστημα, στην πόλη μας και ιδιαίτερα στη γειτονιά μου (Λιούμη), διενεργείται μία «ζύμωση απόψεων και ιδεών» σχετικά με την ανάγκη κατασκευής ή μη, του βρεφονηπιακού σταθμού. Μάλιστα εχθές μερίδα κατοίκων της περιοχής πραγματοποιήσανε ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην ολοκλήρωση αυτού του έργου (βλέπε φωτογραφία).
Η εναντίωση τους κυρίως εδράζεται στο γεγονός πως για να κατασκευασθεί ο σταθμός πάλι θα την «πληρώσει» το φυσικό περιβάλλον αφού θα κοπούν δέντρα και θα «χυθεί μπετόν». Δέντρα που τόσο ανάγκη τα έχει η πόλη μας και η γειτονιές της. Και δεν μπορεί κανείς να αδικήσει αυτή την αντίληψη ή να αμφισβητήσει την αγάπη των συμπολιτών μας για το φυσικό περιβάλλον.
Ωστόσο, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Η κατασκευή του βρεφονηπιακού σταθμού, αποτελεί διαχρονική ανάγκη της πόλης μας και πάγιο αίτημα της μεγάλης πλειοψηφίας του Αιγαλιώτικου λαού. Είναι ένα κοινωφελές έργο, που θα προσφέρει στέγη και προστασία σε δεκάδες παιδάκια και ανακούφιση στις οικογένειες τους, ειδικά την τρέχουσα περίοδο που δοκιμάζονται από τις μνημονιακές πολιτικές. Ας μη ξεχνάμε, πως για να χαρακτηρισθεί ένα χώρος κατάλληλος αφενός και να εξασφαλισθεί το απαραίτητο οικονομικό κονδύλι αφετέρου, για μια τέτοια κατασκευή, απαιτούνται χρονοβόρες διαδικασίες και αγώνες δεκαετιών. Και αυτό συμβαίνει εδώ και τριάντα χρόνια (30) στην πόλη μας (οι προσπάθειες για την ανέγερση του σταθμού ξεκινάνε από το 1980!). Για να παίρνονται αποφάσεις τέτοιου βεληνεκούς σε τοπικό επίπεδο θα πρέπει απαραιτήτως να λαμβάνονται υπόψη οι αλληλεξαρτήσεις με το φυσικό περιβάλλον αλλά πρωτίστως θα πρέπει να διερευνώνται οι κάθε φορά συγκεκριμένες συνθήκες που περιγράφουν την κοινωνικό-οικονομική πραγματικότητα.
Δεν νομίζω λοιπόν, πως στα χρόνια της υπομονής που ζούμε (μνημόνια, ΔΝΤ κλπ), να έχουμε την πολυτέλεια να εμποδίσουμε ένα τέτοιο κοινωφελούς χαρακτήρα έργο που βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Και αν κοπούν δέκα δέντρα, μπορούν παράλληλα να φυτευτούν πενήντα! Αν θέλουμε να βρίσκουμε λύσεις που να υπηρετούν την κοινωνία ως ενεργοί, συνειδητοί και υπεύθυνοι πολίτες.
Με απόλυτο σεβασμό σε κάθε αντίθετη άποψη, ο μόνος δρόμος, κατά τη γνώμη μου, είναι να θέσουμε ξανά τον άνθρωπο στο κέντρο των πολιτικών και όχι τις «πολιτικές» στο κέντρο των ανθρώπων.
Με εκτίμηση,