Το τελευταίο χρονικό διάστημα, στην πόλη μας και ιδιαίτερα στη γειτονιά μου (Λιούμη), διενεργείται μία «ζύμωση απόψεων και ιδεών» σχετικά με την ανάγκη κατασκευής ή μη, του βρεφονηπιακού σταθμού. Μάλιστα εχθές μερίδα κατοίκων της περιοχής πραγματοποιήσανε ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην ολοκλήρωση αυτού του έργου (βλέπε φωτογραφία).
Η εναντίωση τους κυρίως εδράζεται στο γεγονός πως για να κατασκευασθεί ο σταθμός πάλι θα την «πληρώσει» το φυσικό περιβάλλον αφού θα κοπούν δέντρα και θα «χυθεί μπετόν». Δέντρα που τόσο ανάγκη τα έχει η πόλη μας και η γειτονιές της. Και δεν μπορεί κανείς να αδικήσει αυτή την αντίληψη ή να αμφισβητήσει την αγάπη των συμπολιτών μας για το φυσικό περιβάλλον.
Ωστόσο, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Η κατασκευή του βρεφονηπιακού σταθμού, αποτελεί διαχρονική ανάγκη της πόλης μας και πάγιο αίτημα της μεγάλης πλειοψηφίας του Αιγαλιώτικου λαού. Είναι ένα κοινωφελές έργο, που θα προσφέρει στέγη και προστασία σε δεκάδες παιδάκια και ανακούφιση στις οικογένειες τους, ειδικά την τρέχουσα περίοδο που δοκιμάζονται από τις μνημονιακές πολιτικές. Ας μη ξεχνάμε, πως για να χαρακτηρισθεί ένα χώρος κατάλληλος αφενός και να εξασφαλισθεί το απαραίτητο οικονομικό κονδύλι αφετέρου, για μια τέτοια κατασκευή, απαιτούνται χρονοβόρες διαδικασίες και αγώνες δεκαετιών. Και αυτό συμβαίνει εδώ και τριάντα χρόνια (30) στην πόλη μας (οι προσπάθειες για την ανέγερση του σταθμού ξεκινάνε από το 1980!). Για να παίρνονται αποφάσεις τέτοιου βεληνεκούς σε τοπικό επίπεδο θα πρέπει απαραιτήτως να λαμβάνονται υπόψη οι αλληλεξαρτήσεις με το φυσικό περιβάλλον αλλά πρωτίστως θα πρέπει να διερευνώνται οι κάθε φορά συγκεκριμένες συνθήκες που περιγράφουν την κοινωνικό-οικονομική πραγματικότητα. Δεν νομίζω λοιπόν, πως στα χρόνια της υπομονής που ζούμε (μνημόνια, ΔΝΤ κλπ), να έχουμε την πολυτέλεια να εμποδίσουμε ένα τέτοιο κοινωφελούς χαρακτήρα έργο που βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Και αν κοπούν δέκα δέντρα, μπορούν παράλληλα να φυτευτούν πενήντα! Αν θέλουμε να βρίσκουμε λύσεις που να υπηρετούν την κοινωνία ως ενεργοί, συνειδητοί και υπεύθυνοι πολίτες.
Με απόλυτο σεβασμό σε κάθε αντίθετη άποψη, ο μόνος δρόμος, κατά τη γνώμη μου, είναι να θέσουμε ξανά τον άνθρωπο στο κέντρο των πολιτικών και όχι τις «πολιτικές» στο κέντρο των ανθρώπων.
Με εκτίμηση,
Πραγματικά δεν μπορώ να διανοηθώ πως εν έτη 2012, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι σκέφτονται κατά αυτόν τον τρόπο και ενάντιώνονται στην ανέγερση και κατασκευή κτιριακών εγκαταστάσεων τέτοιας ωφελιμότητας. Είναι απλά τραγικό. Άλλα σαφώς είναι εύκολο να μιλάνε οικογένειες οι οποίες αναλαμβάνουν οι ίδιες την ανατροφή των παιδιών τους (όπως μη εργαζόμενες μητέρες, παππούδες, γιαγιάδες και τα συναφή) ή ακόμα να έχουν την δυνατότητα για κάτι παραπάνω. Τί γίνεται όμως όταν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά, αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχει και η οικονομική δυνατότητα και για κάτι "ιδιωτικό"? Είναι απλά απαράδεκτο, να δίνεται η δυνατότητα στον τόπο σου να αναπτύξει και να δημιουργήσει εγκατάστασεις, με την χρήση τέτοιων κονδυλίων (τα οποία, όποιος γνωρίζει έστω και στοιχειώδη οικονομικά αντιλαμβάνεται το πόσο δύσκολο είναι η απόκτησή τους) σε τέτοιες εποχές, και να κρύβεσαι πίσω από δήθεν "οικολογικές ανησυχίες". Απλά ένα ερώτημα θα ήθελα να θέσω σε όλους αυτούς που εναντιώνονται...Πόσα δέντρα φύτεψαν οι ίδιοι το τελευταίο διάστημα έστω και έξω από το σπίτι τους?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιλαμβάνεται λοιπόν, εύκολα κανείς, πως το θέμα ίσως να μήν είναι τελικά τόσο "οικολογικό" αλλά μάλλον "πολιτικό", και είναι πραγματικά κρίμα γιατί σαν πολίτες του Αιγάλεω θα έπρεπε αποκλειστικά και μόνο να μας ενδιαφέρει η βελτίωση της κοινωνίας μας και μόνο, αλλά και το πως να καλυτερέψουμε την ποιότητα ζωής των πολιτών της.
Και για να προλάβω και μερικούς, υπήρξα και εγώ παιδί που μεγάλωσα σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς από 40 ημερών, με τους γονείς μου να παλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μπορέσουν να πληρώνουν τις συνδρομές, γιατί πολύ απλά τότε δεν υπήρχαν άλλες θέσεις στου δημοτικούς παιδικούς σταθμούς του Αιγάλεω....
Ας αφήσουμε λοιπόν τις στενόμυαλες καταστάσεις και ας κοιτάξουμε να ανεγερθεί ο σταθμός να βοηθηθούν και οικογένειες....Γιατί μπορεί αύριο μεθάυριο να τον έχουν και ανάγκη και πολλοί από αυτούς που τώρα εναντιώνονται.....
Αγαπητή Σύνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και δε σε γνωρίζω προσωπικά,ωστόσο,σ'ευχαριστώ πολύ για την παρέμβαση και το σχόλιο σου ανεξάρτητα με το αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε (στο συγκεκριμένο ζήτημα συγκλίνουν οι λογικές μας).
Θεωρώ πως ένας "δημόσιος" διάλογος και ειδικά για τέτοια κοινωνικά ζητήματα,πρέπει να γίνεται με επιχειρήματα όπως ακριβώς έπραξες και εσύ και όχι με "κραυγές" ή "αφορισμούς" όπως πράττουν δυστυχώς άλλοι..Ο καθένας μπορεί να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του,τεκμηριωμένα και με σεβασμό πάντα στην αντίθετη άποψη και αυτό υποστηρίζω και εγώ από αυτό το blog.Να 'σαι καλά!