Το Economist για την Οικονομία και τις Πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

Η επιστροφή στην ανάπτυξη το 2014 είχε εμφανιστεί για να αναγγείλει μια νέα εποχή για την Ελλάδα. Αντ’ αυτού, το κάλεσμα των πρόωρων εκλογών στις 25 Ιανουαρίου έχει αναβιώσει τους φόβους ότι η χώρα θα είναι και πάλι η σπίθα που θα ανάψει για μια νέα φάση της κρίσης του ευρώ. Αυτός ο φόβος βασίζεται στην πιθανότητα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα αριστερό κόμμα που θέλει να επαναδιαπραγματευθεί τη συμφωνία της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, θα σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση. Οι Δημοσκοπήσεις δίνουν στο  ΣΥΡΙΖΑ ένα μικρό προβάδισμα, αν και ακόμη και αν διατηρεί αυτό το πλεονέκτημα, υπάρχουν σημαντικές αμφιβολίες ότι θα βρίσκεται σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού στο κοινοβούλιο.

1. Εκλογές 2012 και Δημοσκοπήσεις Δεκεμβ. 2014.
2. Η πορεία της ύφεσης στην Ελλάδα σε σχέση με άλλα κράτη
και ζώνη του Ευρώ.

Το Economist θεωρεί ότι το «κάλεσμα» του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλό και εδράζεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες έχουν απηυδήσει μετά από έξι διαρκή χρόνια βαθιάς ύφεσης, με την προοπτική ακόμα περισσότερα χρόνια λιτότητας που έρχονται. Ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης του κόμματος, λέει ότι είναι αποφασισμένος να παραμένει στο ευρώ, αλλά θέλει επίσης να ανακουφίσει τεράστιο βάρος του χρέους της, που «σήμερα» τρέχει σε επίπεδο μεγαλύτερο  από το 175% του ΑΕΠ της χώρας, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν υψηλότερες «κοινωνικές» δαπάνες. Το ερώτημα που επικρατεί στους «κόλπους», στα υπόλοιπα Κράτη της ζώνης του Ευρώ, θα είναι το «πόσο μακριά θα το πάει» ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να συνεχίσει τη (μέχρι τώρα) δηλωμένη ατζέντα της αναδιάρθρωσης του χρέους και τη μείωση της λιτότητας. 

Μολονότι η Ελλάδα τρέχει τώρα ένα πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού και ένα πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών, εκτιμά το Economist, πως o Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να είναι πάρα πολύ «υπεροπτικός» με τους διεθνείς εταίρους του. Η τρέχουσα συμφωνία στην Ελλάδα με τους ευρωπαίους εταίρους της λήγει στο τέλος του Φεβρουαρίου, και οφείλονται € 4.5 δισεκατομμύρια ευρώ (5,5 δισεκατομμύρια δολάρια) αποπληρωμών του κρατικού χρέους για το πρώτο τρίμηνο του 2015. Οι ελληνικές τράπεζες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την αναχρηματοδότηση των αναγκών τους. Ωστόσο, η ΕΚΤ μπορεί να μπλοκάρει την παροχή ρευστότητας, εάν η ελληνική κυβέρνηση αρνηθεί να αποδεχθεί τη διεθνή εποπτεία. Μια αντιπαράθεση με την Κεντρική Τράπεζα, στο κυρίαρχο σενάριο ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να «κερδίσει», αυξάνει την προοπτική μιας αναγκαστικής εξόδου από το ευρώ.

1. (Αριστερό διάγραμμα): Με κόκκινο η γνώμη για το ευρώ το 2009 σε σχέση με το 2014
2. (Δεξιό γραφημα): Η εξέλιξη της απόδοσης των ομολόγων της Ελλάδας σε σχέση με τα
υπόλοιπα κράτη (τα κράτη που βρίσκοντας ακριβώς δίπλα).

 Η ανησυχία είναι μεγάλη για το πώς διασυνδέονται η οικονομία της Ελλάδας με την υπόλοιπη ζώνη του ευρώ. Σε ένα μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον, η κατάσταση είναι πολύ πιο συγκρατημένη (ισορροπιμένη) για τη ζώνη του Ευρώ από' τι ήταν όταν βρισκόμασταν στην αρχή της κρίσης (Απρίλιος του 2010). Αυτό συμβαίνει διότι από την συμφωνία αναδιάρθρωσης του χρέους της χώρας που επετεύχθη το 2012, το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους στην Ελλάδα το έχει πλέον στα χέρια του το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (European Financial Stability Facility - EFSF). Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτύχει να διαπραγματευτεί επιτυχώς μια διαγραφή χρεών, και οδηγήσει την Ελλάδα έξω από το ευρώ, είναι σαφές ποιος θα πληγεί από αυτή την προ-επιλογή. Οι συνέπειες για τη χώρα, συνεχίζει το άρθρο, θα είναι μεγαλύτερες από μία ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ και ίσως ακόμα μεγαλύτερες σε σχέση με τη λήψη άμεσων δημοσιονομικών μέτρων. 

Η είσοδος μίας χώρας στη ζώνη του ευρώ ήταν μη αναστρέψιμη. Η αρχή αυτή όμως, θα ανατραπεί αν η Αριστερά στην Ελλάδα επικρατήσει. Θα επικρατήσει;

Πηγές:http://www.economist.com/,http://www.economist.com/blogs/graphicdetail/2014/12/graphics-1?fsrc=scn/fb/wl/bl/greecessnapelections-  | Ελεύθερη μετάφραση.