Ένας διαρκής αγώνας η ζωή. Προσπαθείς, μοχθείς, αγωνίζεσαι, δουλεύεις, μελετάς, σπουδάζεις, συμμετέχεις, προσφέρεις, τρέχεις. Στο βαθμό που μπορεί ο καθένας μας.
«Καλά εντάξει, προσπαθείς, είσαι όμως στο σωστό δρόμο;» - Αναρωτιέσαι.
«Και πως αυτό μπορείς να το μάθεις»; Ξανασκέφτεσαι.
Στο σημείο αυτό έρχεται και μπαίνει ο σημαντικός ρόλος των ασπόνδυλων. Δεν είναι πολλοί, αλλά είναι «θορυβώδεις». Συνήθως τους συναντάμε σε σκοτεινά κομματικά «υποσυστήματα». Εκεί βρίσκουν τη «τροφή» τους. Έχουν τη τύχη να αισθάνονται παντογνώστες από την κούνια τους, ελίσσονται με μαεστρία, μοιράζουν καρέκλες, πολυθρόνες σκαμπό, ξαπλώστρες και ότι άλλο τους βρίσκεται εύκαιρο. Το μεγάλο τους προσόν: είναι ευγενέστατοι, στο έμπροσθεν. Μόλις στρέψεις το βλέμμα αλλού, αλίμονο σου. Ενίοτε δε, ομαδοποιούν τις ημέρες και συκοφαντούν εκφράζοντας «ασχήμιες» για τα υπόλοιπα είδη, ιδιαιτέρως για εκείνα που διαθέτουν «σπονδυλική στήλη». Το μεγαλύτερο τους ταλέντο: Υποκλίνονται εξαιρετικά, διότι λυγίζουν και δε σπάνε! -Εντάξει, δεν μπορούν να σταθούν για πολύ όρθιοι, αλλά δεν τους νοιάζει, δεν είναι της φύσης τους, άλλωστε.
Έρχεται λοιπόν και η απάντηση, στην αρχική σου ερώτηση.
Αγαπητή φίλη, αγαπητέ φίλε, είναι νόμος απαράβατος: Όταν γίνεσαι στόχος τους, να είσαι βέβαιος ότι είσαι στο σωστό δρόμο. Συνέχισε, διότι κάτι κάνεις καλά. Να το απολαμβάνεις. Είναι ο «δρόμος» και αποτελούν το «φάρο», για όλους εμάς που την έχουμε βαριά τη «σπονδυλική στήλη» και την τιμάμε. Αν σε αγνοούν, ή στέκονται πλησίον σου, συλλογίσου και επανακαθόρισε την πορεία. Να διαβάζετε τα «σημάδια». Διότι, είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας, ο ρόλος τους.
Με εκτίμηση,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου