Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου.
Καθιερώθηκε το
1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού
συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Τι έγινε όμως το 1960;
Στις 21 Μαρτίου του 1960, η αστυνομία στη Νότια Αφρική
του Απαρχάιντ άνοιξε πυρ εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών στην πόλη
του Σέιρπερβιλ. Δεκάδες άνθρωποι που διαδήλωναν κατά των
φυλετικών νόμων σκοτώθηκαν και πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν.
Σήμερα τιμούμε την επέτειο της σφαγής του Σέιρπερβιλ όχι μόνο για
να θυμηθούμε τις ζωές που χάθηκαν, αλλά, για να επιστήσουμε την
προσοχή στα δεινά που προκαλούν οι
φυλετικές διακρίσεις.
Το θέμα της σημερινής ημέρας μνήμης, «καταπολεμώντας τις διακρίσεις στην καθημερινότητα», μας προσκαλεί να εναντιωθούμε στις συνηθισμένες πρακτικές διακρίσεων στις κοινωνίες μας. Γνωρίζουμε όλοι καλά ότι πολλές από τις θηριωδίες που έχει διαπράξει ο άνθρωπος,είχαν φυλετικά κίνητρα. Ωστόσο, το συνολικό τίμημα του ρατσισμού της καθημερινότητας συχνά παραβλέπεται. Είναι γεγονός ότι τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα της ανθρωπότητας είχαν στηριχθεί στα θεμέλια της συνηθισμένης μισαλλοδοξίας.
Από τα πειράγματα στο σχολείο και τις αποφάσεις για προσλήψεις ή απολύσεις στην εργασία μέχρι την επιλεκτική κάλυψη εγκλημάτων από τα Μέσα Ενημέρωσης ή την Αστυνομία και την άνιση παροχή κρατικών υπηρεσιών, η κακομεταχείριση των φυλετικών ή εθνικών ομάδων όχι μόνο αφθονεί στις κοινωνίες μας, αλλά συχνά γίνεται αποδεκτή χωρίς εμπόδια. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτός ο καθημερινός ρατσισμός είναι ευρύτατα διαδεδομένος. Το ότι γίνεται αποδεκτός είναι ένα γεγονός που στερείται ηθικών αρχών.
Δεν πρέπει να ανεχόμαστε την φθορά που προκαλούν οι διακρίσεις στην καθημερινότητα. Ούτε μπορούμε να μένουμε αδρανείς σαν να πρόκειται για ένα δυσάρεστο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Κανείς από εμάς δεν έχει γεννηθεί για να μισεί. Η μη ανεκτικότητα διδάσκεται όπως διδάσκεται και η ανεκτικότητα. Οι νομικές εγγυήσεις αποτελούν βασικό κομμάτι αυτού του αγώνα. Η εκπαίδευση πρέπει να βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή. Η εκπαίδευση μπορεί να ενισχύσει την πληροφόρηση και να καλλιεργήσει την ανεκτικότητα. Η εκπαίδευση πρέπει να αρχίζει από το σπίτι, όπου πολλές ρατσιστικές συμπεριφορές έχουν τις ρίζες τους, να συνεχίζεται στο σχολείο και να γίνεται αναπόσπαστο τμήμα του δημόσιου διαλόγου. Σ’αυτόν τον αγώνα κατά της μη ανεκτικότητας, οι πολίτες πρέπει να είναι ταυτόχρονα δάσκαλοι και μαθητές.
Τα Ηνωμένα Έθνη, μέσω των προγραμμάτων ενημέρωσης, της οικοδόμησης του Διεθνούς Δικαίου και της εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν ένα σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν. Ωστόσο, όλοι μας πρέπει να λάβουμε μέρος σ’ αυτό τον αγώνα. Στη σημερινή Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων, ας επιβεβαιώσουμε ότι η τελική επιτυχία σ’αυτόν τον αγώνα εναπόκειται στο αν οι συνηθισμένοι άνθρωποι θα υψώσουν τη φωνή τους κατά της μισαλλοδοξίας στην καθημερινότητα.
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πρέπει να πουν «όχι» στις διακρίσεις στην καθημερινή τους ζωή. Είναι αυτοί που πρέπει να διασφαλίσουν ότι δεν υπάρχει τίποτε «συνηθισμένο» όσον αφορά τις διακρίσεις. Και είναι αυτοί που θα κερδίσουν περισσότερο από τις κοινωνίες που βασίζονται στα δικαιώματα και τον σεβασμό σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου