Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Άλλη μία Ασπιρίνη - Δράση Αλληλεγγύης από Αιγαλιώτες για τους φτωχούς Συνανθρώπους μας



"Ο Δήμος Αιγάλεω σας προσκαλεί να στηρίξετε την πρωτοβουλία μιας ομάδα Αιγαλιωτών Εικαστικών οι οποίοι προσφέρουν μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις των έργων τους για την ενίσχυση του Κοινωνικού Παντοπωλείου του Δήμου Αιγάλεω.

Τα εγκαίνια της έκθεσης, η οποία θα διαρκέσει από 25 έως 27 Μαΐου 2013, θα γίνουν  το Σάββατο 25 Μαΐου και ώρα 19.30 στο Πνευματικό Κέντρο «Γ. Ρίτσος» (Δημαρχείου 17 & Κουντουριώτου).


Η πρωτοβουλία αυτή -που αποδεικνύει ότι πέρα από άνθρωποι των Τεχνών οι εικαστικοί είναι πάνω από όλα άνθρωποι ευαίσθητοι με ανεπτυγμένο αίσθημα αλληλεγγύης- είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς οι ανάγκες των άπορων Δημοτών που καλείται να καλύψει καθημερινά το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Αιγάλεω διαρκώς αυξάνουν.


Ώρες λειτουργίας έκθεσης : Κυριακή 10.00-22.00, Δευτέρα 10.00-14.00 και 17.00-22.00"

Πηγή: www.westnews.gr


Δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης όπως αυτή, πρέπει να υποστηρίζονται από όλους μας. Όταν οι συμπολίτες μας αποφασίζουν να βοηθήσουν συνανθρώπους τους, που έχουν μεγάλη ανάγκη, δίχως υστεροβουλία και ιδιοτέλεια, πρέπει να είμαστε όλοι εκεί. Κάθε φορά που δίνεται ουσιαστική ευκαιρία να καταπραΰνουμε τον ανθρώπινο πόνο οφείλουμε να συμμετέχουμε.



Το κλειδί όμως το κρατάει άλλος. Αν η πολιτεία δεν αλλάξει γρήγορα πολιτικές κατευθύνσεις, αν δεν καταφέρει να βάλει τέλος στην ύφεση, στην οικονομική κατηφόρα, στη λιτότητα, στην ανεργία και να προστατεύσει ουσιαστικά τα χαμηλά εισοδήματα, όλες οι κοινωνικές δράσεις θα αποτελούν απλές «ασπιρίνες» για τον πόνο των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Και τι γίνεται όταν «καταπίνουμε» πολλές ασπιρίνες; Τρυπάει το στομάχι μας. Κοινωνική γαστρορραγία που θα συνοδεύει ύπουλα την πολιτική μας ζωή και θα υποθάλπει ακραία κοινωνικά φαινόμενα που θα δώσουν το οριστικό τέλος στην μεταπολιτευτική δημοκρατία μας, με ότι και αν συνεπάγεται αυτό. Φαίνεται μακρινό; Και όμως δεν είναι, γιατί όταν συνεχώς πέφτεις και ξαναπέφτεις, συνηθίζεις, προσαρμόζεσαι και τελικά μαθαίνεις να χορεύεις στο κενό…

Με εκτίμηση,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου